‘Wieringa slaagt er wonderbaarlijk goed in de wereld van deze niet-zo-aardige jongens voelbaar te maken. Je gaat geloven in hun onwaarschijnlijke stunts, je gaat zelfs meeleven met de grove, explosieve Fransje, die zijn frustraties zelden direct benoemt. Daar komt bij dat Wieringa een enorm gevoel voor ritme heeft. Nergens verliezen zijn zinnen spanning. Het blijft lopen, het blijft swingen. Een kei van een boek.’ – Trouw
‘Vanaf de allereerste pagina een boek om verliefd op te worden. Het doet denken aan het werk van John Irving en Paul Auster. (…) Het schrijverschap van Wieringa is met Joe Speedboot volledig tot wasdom gekomen.’ – Het Parool
Tommy Wieringa schrijft. In 2010 verscheen zijn nieuwste roman Ga niet naar zee.Verder heeft hij een vaste column in dagblad De Pers en in Hollands Diep.
Het is een warm voorjaar, in de klas bidden ze voor me omdat ik al meer dan tweehonderd dagen van de wereld ben. Ik heb doorligplekken over mijn hele lichaam en een condoomkatheter om mijn fluit. Dit is het stadium van de coma vigil, legt de dokter mijn ouder uit: ik heb weer een beperkte ontvankelijkheid voor mijn omgeving.
Hij was niet zozeer een buitengewone jongen, hij was een kracht die voorbij kwam. Je had verwachtingsvolle tintelingen in zijn buurt - er was een energie die vorm aannam in zijn handen, in een los verband toverde hij bommen, racebrommers en vliegtuigen te voorschijn en jongleerde ermee als een lichtzinnige tovenaar. Ik had nooit eerder iemand ontmoet bij wie het idee zo vanzelfsprekend leidde tot uitvoering, op wie angst en conventies zo weinig greep hadden.
Ziedaar wat er gebeurt wanneer er op een dag iemand langskomt die je aanbiedt om je wereld een keer of tienduizend te vergroten: paniek. Joe bood mij competite aan. Ik, de man van buiten mededinging die zichzelf ongeschikt had geacht voor deelname aan de strijd, die zichzelf buiten de ring had geplaatst als waarnemer en commentator, werd gevraagd armpje te drukken.
Het sneed mij in tweeen als een rivier; op de ene oever was Joe degene die ik liefhad als geen ander, aan de overkant was hij mijn tegenstander omdat hij mijn kostbaarste droom had verstoord. Ik begreep niet hoe deze dingen naast elkaar konden bestaan en elkaar afwisselden in een oogknippering. wat had ik me vergist, ik had Christof beschouwd als mijn grootste rivaal- Joe was het geworden. En PJ werd alleen maar mooier.
Werktuigelijk spande ik alles aan en voelde hoe die enorme hand alle macht naar zich toe trok. Even maakte ik me los van die ogen en keek naar zijn arm waarop trillende spieren lagen die door de huid wilden breken. Toen nam ik mijn plaats in zijn blikveld weer in. Zo waren we eindelijk het middelpunt van het universum geworden, Mansur en ik, en ik ervoer een diep gevoel van dankbaarheid en rechtvaardigheid.
Op het Jongerenliteratuurplein vind je informatie over boeken waar je jezelf in kunt herkennen of je over kunt verbazen.
Of je nu van spannende, waar gebeurde of romantische levens houdt, van verzonnen of historische werelden, op
vind je de nieuwste jongerenromans, Nederlandse en vertaalde literatuur, thrillers en chicklit.
